Na walizkach

Patrząc pod słońce, bym nie zauważył

drobnej staruszki i tego z kim przyszła.

A już na pewno nie spamiętał twarzy.

Lecz kiedy w barze siedzisz na walizkach,

gdy klucz oddany, a lot się opóźnia,

można się przyjrzeć takim parom z bliska.

Zgarbiony człowiek z łysą czaszką żółwia.

Trudno powiedzieć, czy starszy był od niej.

Skinął mi głową, jakby mnie wyróżniał.

Dotknęła wody zmarszczonej i chłodnej 

w basenie, mówiąc - Lato się skończyło.

I uśmiechnęła się do mnie łagodnie.

Była w jej słowach serdeczna zażyłość.

Tak tylko bliscy mówią do człowieka,

któremu życzą szczęśliwej podróży. 

Starzec wzrok podniósł i mrugnął powieką.

Trwało to ledwie sekundę, nie dłużej.

Ponownie mrugnął. I powiedział - Czekam.