Gott ist tot

Bóg umarł! Bóg nie żyje! Myśmy go zabili! (...) 

Czyż nie musimy sami stać się bogami, by tylko zdawać się jego godnymi?

Nietzsche, Wiedza radosna, sekcja 125

***

Nikt mu nie kazał opuszczać miasta

nie żegnał krzyżem 

odszedł szukając ambry i złota

Nikt nie wyjaśnił co to tęsknota

wrócił skąd wyszedł

lecz to nie było miejsce gdzie wzrastał

Stanął na placu ubitej gliny

gdzie kiedyś kościół czy synagoga

teraz patyki białe kamienie

Stanął na pustym cmentarzu Boga

od nowa sobie poddaną ziemię

przyszło mu czynić

Jeszcze przed zmierzchem plac się zaludnił

z chrustu wznoszono stosy ofiarne 

z kamieni studnię

W niej utopiono 

jedną latarnię

w której był ogień 

Zawsze przy sobie miał zapalniczkę 

ruszył do wyjścia ślepą uliczką

nie chciał być Bogiem

Biegnąc przed siebie 

wśród  boskich istot

krzyczał z rozpaczą

Gott ist tot! Ist tot!

Śmiali się z niego

nie chcieli wiedzieć

co to oznacza