pazurkiem

przeszywa mnie mrok 

ożywia siła słońca

ogrzewając krew

złote mi wszystkie 

wschody i zachody

toczące ciemność

przybywa stycznia 

sikorka piłuje pazurek 

ręka rwie bazie

woda żywi się trzaskiem kałuży

pomimo lęku 

idę 

przez zimę która nie jest zimą

przez pustkę która pęka

ptasim trelem